Ervaringsverhalen over geestelijke verzorging

De geestelijk verzorgers kunnen u helpen bij ingrijpende gebeurtenissen die geloofs- en/of levensvragen oproepen. Lees over de ervaringen van patiënten, CWZ-medewerkers en vrijwilligers met onze begeleiding.

Meneer Peters, patiënt

'Afgelopen maand ben ik met spoed opgenomen in het ziekenhuis. 's Ochtends zat ik nog bij de huisarts en die haalde er meteen een ambulance bij om me naar CWZ te brengen.' Lees het verhaal.

Wilmie Crienen, verpleegkundige cardiologie

‘Op mijn afdeling liggen veel patiënten die met levensvragen worden geconfronteerd. Mensen die net een hartinfarct hebben gehad realiseren zich dat hun leven aan een zijden draadje hangt. Het had ook het eind kunnen zijn. Ook chronische patiënten met hartfalen zien hun leven beetje bij beetje afbrokkelen. Dat roept vragen bij hen op. Waarom gebeurt mij dit? Hoe moet ik verder met mijn leven? Hoe vertel ik het mijn familie? Bij sommige vragen kan ik ze helpen, maar andere vragen zijn te groot. Ik heb een goed zintuig om dat te signaleren. Dan vraag ik of ik even bij ze aan het bed mag zitten en zeg ik dat ik me zorgen maak. Dit geeft een opening.

Ik pols of ze behoefte hebben aan een serieus gesprek met een van de geestelijk verzorgers. Die mensen hebben ervaring in het omgaan met diepe vragen, nemen de tijd, vragen door en kunnen zó goed luisteren. Zij horen wat er achter het verhaal zit. Soms hebben patiënten een zetje nodig om bepaalde dingen bespreekbaar te maken. Ook al kan het angst opleveren of zijn ze verdrietig, toch geeft het hen achteraf een goed gevoel. Wie ik ook bel van de geestelijk verzorgers, ze zijn allemaal toegankelijk. Achteraf vraag ik de patiënt altijd hoe het gesprek is ontvangen. Een enkele keer krijg ik terug dat ze het ook met hun partner hadden kunnen oplossen, maar bijna altijd heeft het verlichting gegeven.

'Ik geloof niet in iets hogers, maar ik geloof in de mens.’

Ik probeer het belang van geestelijke verzorging in het CWZ ook uit te dragen aan mijn collega's en aan leerling-verpleegkundigen. Op een of andere manier zit dat in mijn systeem. Misschien ook omdat ik de cursus Palliatieve zorg heb gedaan. Zelf heb ik niks met religie. Maar wel met spiritualiteit. Waarom zijn wij hier? Wat doen we hier met z'n allen? Hoe sta ik in het leven? Dit houdt me bezig. Ik geloof niet in iets hogers, maar ik geloof in de mens.’

April 2015