'Weet je wat symbolisch is', zegt vertrekkend KNO-arts Sjoerd Jan de Vries lachend, 'op mijn laatste werkdag ging ik slapen en ontdekte dat de batterij van mijn wekker leeg was. Zo, jij hoeft niet meer op tijd op te staan, leek de boodschap te zijn.' Sjoerd Jan heeft vrede met zijn afscheid en blikt in tevredenheid terug.
'Ruim 25 jaar geleden begon ik in CWZ. Ik vond het altijd een eer om hier als KNO-arts te werken. In 2000 werd ik naast KNO-arts ook clubarts van NEC. Bijzonder dat deze functie in mijn schoot werd geworpen. Je zou eerder denken dat een orthopeed of een chirurg meer op zijn plek zou zijn. Sinds 2014 ben ik voorzitter van het college van clubartsen en consulenten Nederland. Ik denk dat ze hebben gedacht: 'Laten we maar iemand met grijze haren nemen, die rustig is.'
Uitwaaierend effect
'Achteraf bleek het nooit een belemmering dat ik KNO-arts was. Ik heb altijd met CWZ-consulenten van orthopedie, radiologie en cardiologie samengewerkt. Ik zorgde voor de verbinding van NEC met CWZ. Dat had een uitwaaierend effect. Het specialisme orthopedie heeft bijvoorbeeld meegelift met de extra aandacht en werk die het genereerde. Dat hebben ze ook altijd gewaardeerd.'
Klein clubje
'Ik blik terug op een mooie tijd met verdomd aardige collega's. We zijn altijd met een klein clubje geweest. Je hebt elkaar nodig. De mengelmoes van interesses en voorkeuren werkt. We kregen altijd goede visitaties. Een echte opsteker voor de maatschap. Het accent lag bij mij altijd op de patiëntenzorg, maar ik was ook betrokken bij bestuurlijke functies. Ik was lid van het stafbestuur, voorzitter en medisch manager van de maatschap. Veel energie heb ik in het vak gestoken. Zo organiseerde ik bijvoorbeeld gedurende 20 jaar congressen voor Nederlandse KNO-artsen in het buitenland via de Stichting Nascholing KNO. Ik had functies in de KNO-vereniging, beroepscommissies en visitatiecommissies. KNO-Nederland kent KNO-CWZ. Daarvan ben ik overtuigd.'
Laagdrempelig
'Het contact met mijn patiënten stond voor mij altijd op de eerste plaats. Ik hou ervan om laagdrempelig met mensen om te gaan, niet op een rigide dokter-patiënt manier. Soms volg je een patiënt een hele leven lang. Als klein kind werd een meisje een paar keer aan haar oren geopereerd. Jarenlang had ik haar niet gezien totdat ik een uitnodiging voor haar trouwfeest kreeg. Nu is ze moeder van 3 kinderen. Laatst kwam ze samen met haar moeder langs. Zo'n contact ervaar ik als bijzonder.'
Veranderende zorg
'Mijn afscheid voelt goed. De laatste jaren ben ik langzaamaan minder gaan werken. Dus ik ben aan het idee gewend. Voorlopig blijf ik clubarts van NEC en houd dus ook connecties met CWZ-specialisten. Momenteel ben ik met een arts-assistent een rapport aan het schrijven met de titel: Wat betekent de vergrijzing en ontgroening voor KNO? Hiervoor zijn we heel veel demografische gegevens aan het verzamelen. Wat is de leeftijdsopbouw van de patiënten, wat zijn groei of krimpregio's, hoe vullen we de capaciteit in? Het wordt een handige tool om te kunnen anticiperen op de veranderende zorg. Als het goed is, kunnen onze inzichten ook worden uitgerold naar andere specialismen. Het zou mooi zijn, als dit een kroonstuk wordt op mijn carrière. Ik wil nog graag wat doen en ben een bezige bij. Anders moet ik thuis gaan stofzuigen', zegt De Vries lachend.
Steun
'Verder heb ik een huis in Spanje. Ik zie ernaar uit daar vaker naar toe te gaan. Ik hou van de zon, de warmte, het eten en de sfeer. Vanwege mijn verplichtingen bij NEC kan ik nooit zo lang blijven. Achteraf besef ik dat je loopbaan als arts je thuis- en gezinssituatie behoorlijk kan ontregelen. Ik heb altijd de steun gevoeld vanuit het thuisfront. Dat waardeer ik enorm.'
Sjoerd Jan de Vries nam afscheid van CWZ op 1 oktober 2017.