Ellen Gerritsen over incontinentie-operatie

Na heel wat jaren klachten kwam Ellen Gerritsen bij het vrouwen-incontinentieteam terecht. 'Als ik alles achteraf geweten had, was ik eerder naar CWZ gegaan.'

Patiëntverhaal incontinentie-operatie | CWZ Nijmegen

Ellen Gerritsen besloot in 2008 een TOT-bandje te laten plaatsen. Ze kwam daarvoor naar het vrouwen incontinentie team in CWZ. Zij kijkt jaren later terug op die periode.

Wat waren je klachten en wat deed je al om die te verminderen?

'Ik had al een aantal jaren klachten van urineverlies die geleidelijk aan erger werden. In eerste instantie was het vooral bij opeens lachen, niezen of sporten. In het begin was een inlegkruisje voldoende om wat druppels op te vangen, maar op den duur hielp dat niet afdoende, Met sporten ben ik Tena’s gaan gebruiken. In het begin de kleintjes, maar later moest ik toch overstappen op de grotere. Verder droeg ik wel altijd een inlegkruisje. Dat was op een gegeven moment niet meer voldoende. Dan was ik ergens anders en merkte ik dat mijn onderbroek helemaal nat was. Ik had zelf het idee dat de mate van doorlekken ook met mijn hormonen te maken had. Sommige perioden in de maand had ik er meer last van. Maar vanwege een mirenaspiraal had ik geen menstruatie meer, waardoor ik er niet echt regelmaat in zag. Ik ben met mijn klachten naar de huisarts gegaan en deze adviseerde om eerst bekkenbodemfysiotherapie te gaan doen. Dit had wel enig effect maar lang niet afdoende.'

Waarom besloot je om naar het vrouwen incontinentie team van CWZ te gaan?

'In 2008 ben ik naar het vrouwen incontinetieteam van CWZ gegaan. Vooral op advies van een vriendin die zich een paar jaar eerder had laten opereren en er erg enthousiast over was. Ik had wel een soort gene om naar de poli te gaan. Ik zag het als een hele lastige kwaal, maar zeker niet als ziekte. Je ondergaat toch een soort operatie in een gezond lichaam.'

Wat kreeg je voor onderzoeken en had je snel de uitslag?

'Het eerste onderzoek was bij een verpleegkundige, ik kreeg een katheter en mijn blaas werd gevuld met water om te kijken wat de inhoud was. Dat voelde meer genant dan vervelend aan. Het was een aardige en vooral kundige, ervaren verpleegkundige. Dus achteraf viel het reuze mee. Daarna ben ik door een fysiotherapeute gecontroleerd. Dat vond ik misschien nog wel het vervelendste onderzoek. Ik had het gevoel dat ik mijn oefeningen misschien niet goed gedaan zou hebben en dat ik niet voor het bandje in aanmerking zou komen. Aan het einde volgden onderzoeken bij de uroloog en de gynaecoloog, De uitslag kreeg ik nog dezelfde dag te horen. Het was prettig dat alle medewerkers vrouwen waren. Dat voelt toch vertrouwder aan. De specialisten namen me serieus, terwijl ik het zelf toch als een soort 'luxe' operatie zag. Medisch gezien niet noodzakelijk, maar het maakt je leven wel aangenamer.'

'Als ik alles achteraf geweten had, was ik eerder naar CWZ gegaan.'

Ellen Gerritsen, patiënt die een TOT-bandje liet plaatsen

Je koos uiteindelijk voor het TOT-bandje, waarom?

'Op advies van de specialisten heb ik voor het TOT-bandje gekozen. De prognose was erg goed en de risico’s waren laag.'

Hoe verliep de operatie?

'De operatie is met een ruggeprik uitgevoerd. Ik ben vrij nuchter en heb me er niet zo druk over gemaakt. Het viel ook reuze mee. Ik was half in slaap. Voelde wel een soort gebonk tegen de operatietafel en in mijn slaap vond ik dat het wel wat rustiger mocht. Ik moest 1 nacht in het ziekenhuis blijven, daar had ik eigenlijk niet zo op gerekend. Je ligt als gezonde vrouw tussen zieke mensen.'

Wat was het effect van de operatie? Kon je snel weer alles doen?

'De eerste dagen had ik het gevoel alsof ik een marathon gelopen had. Het voelde aan als enorme spierpijn in je liezen. Dat is eigenlijk de enige last die ik had. Ik heb het een week of 2 rustig aan moeten doen. Daarna kon ik alles weer. Zonder Tena. Zonder de angst of ik het wel droog zou houden.Met sporten kon ik ook weer met alle oefeningen meedoen zonder dat ik iets voelde lopen.'

Werkt het bandje na al die jaren nog steeds goed?

'Het werkt nog steeds prima. Het enige is dat ik soms het idee heb dat ik op bepaalde manier op de wc moet zitten om mijn urineleider recht te laten worden. Je moet bewuster plassen. Voorheen kon ik gaan zitten en het loslaten, nu moet ik er soms over nadenken.'

Raad je andere vrouwen aan om eerder naar de specialist te stappen?

'Als ik alles achteraf geweten had, was ik eerder naar CWZ gegaan. Het geeft een gevoel van vrijheid om alles zonder Tena te kunnen doen. Ik raad andere vrouwen zeker aan om naar het vrouwen incontinentie team te gaan. Het is uiteindelijk een kleine ingreep met heel veel profijt. Ik zou ik het zo weer doen.'

Juni 2015