‘Niets is meer hetzelfde, behalve de kinderkamers op de verpleegafdeling’

Op de dag van de bevalling van haar derde kindje besloot Elizabeth dat ze als kinderarts in ons ziekenhuis zou gaan beginnen. Eerst als waarnemend chef de clinique, aansluitend werd ze gevraagd om te blijven. Inmiddels zijn we 28 jaar verder en gaat Elizabeth met pensioen. Ze vat haar CWZ-tijd, die ze met veel toewijding en plezier beleefde, samen in het volgende verhaal.

Kinderarts zijn door de jaren heen

‘Toen ik startte bij CWZ hadden we twee keer zoveel opnames als nu en de weekenddiensten waren van vrijdag tot en met zondag. Het was echt hard werken. In die tijd waren de omstandigheden natuurlijk heel anders. Geen internet om snel iets op te zoeken; bij intoxicatie moest ik het RIVM bellen en ik ging naar de bibliothecaris van het ziekenhuis om een artikel op te vragen. Alles werd nog met de hand gedaan. Brieven dicteerde ik tijdens het kolven op de couveuseafdeling, op de achtergrond zoemde het apparaat dan gezellig mee.’

In deze, toch wel, chaos bleek het fijn dat sommige dingen ook heel eenvoudig waren. ‘In de rapportages gaven we alles weer in vier regels en de administratie werd geregeld met één vinkje op een A4’tje. Nu mis ik dat wel eens. De digitale verandering heeft zeker veel goeds gebracht, maar ik denk dat het soms ook wel iets te ver gaat.’

Kleine patiënten, grote veranderingen

Gedurende de carrière van Elizabeth bleef haar focus altijd op de patiëntenzorg. ‘Ook ziektebeelden en mogelijkheden binnen de zorg zijn veranderd. Trendgevoelige aandoeningen van jaren geleden hebben plaats gemaakt voor andere trends. En huilbaby’s en baby’s met eczeem of buikkrampen krijgen nu een behandeling volgens onze ‘zinnige zorg’. Een andere mooie ontdekking is het effect van medische hypnose als pijnbestrijding in de kindergeneeskunde. Eerst was ik behoorlijk sceptisch. Maar ik besloot de opleiding hiervoor te volgen en merkte al snel hoeveel waarde het toevoegde.’ 

In de laatste jaren richtte Elizabeth zich vooral op het verbeteren van de kwaliteit van zorg. ‘Ik werk nauw samen met de secretaresse om te zorgen dat we onze zorgkwaliteit continu evalueren. Zorg blijft constant in beweging en het is goed om scherp te zijn op wat er gebeurt en hoe we kunnen blijven verbeteren met elkaar.’ Ze heeft de ontwikkeling in haar vakgebied met eigen ogen zien gebeuren. ‘Ouders zijn nu veel meer betrokken, en steeds vaker kunnen ze hun kinderen thuis verzorgen, zonder dat opname in het ziekenhuis nodig is. Ze hebben veel meer de eigen regie over de zorg van hun kinderen, dat is een mooie verandering.’

Niets is meer hetzelfde

Niets is meer hetzelfde. Behalve de kinderkamers op de verpleegafdeling dan. En de herinneringen met collega’s. ‘Die waren toch echt het leukste. In het bijzonder met het team van de polikliniek. We lachten altijd veel. Ieder jaar organiseerden we een diner voor onze assistenten en partner. Ik voelde me echt onderdeel van deze club.’, aldus Elizabeth. 

Ze heeft nog een grappig verhaal van toen dat wel eens anders was: ‘Bij mijn aanvang waren mijn oudere collega’s nog echt ‘de dokter’. Als we naar een congres gingen, kwamen hun vrouwen mee. Zij gingen overdag naar het partnerprogramma; pottenbakken of naar een museum voor een rondleiding. Ik herinner me dat ik eens als ‘de vrouw van’ mee ging naar een nascholing in een skigebied, mijn man is namelijk internist-nefroloog in Rijnstate. Ik schoof ’s morgens vrolijk in mijn skioutfit aan bij het ontbijt, klaar om te gaan skiën, maar het bleek dat de andere dames op hun man bleven wachten bij de haard met een boek. Haha, zoiets vergeet je niet.’

Diepe indrukken

In al die jaren waren er ook momenten die Elizabeth raakten. ‘Van de vele mooie momenten, maakte het overlijden van de kinderen waar ik lang voor heb mogen zorgen de meeste indruk. Renate, Denise, Jelle en Oweib. Zij blijven altijd in mijn gedachten. Ik ben bij hen thuis geweest, zowel voor als na hun overlijden. Dat doet iets met je. Die gezinnen hebben een speciaal plekje in mijn hart.’

De boodschap van Elizabeth

Elizabeth stimuleert positief en ondersteunend taalgebruik; focustaal. Dit is onderdeel van medische hypnose als pijnbestrijding, waar ze zo enthousiast over is. Deze afgestemde communicatie draagt volgens Elizabeth bij aan het welbevinden van patiënten, maar eigenlijk voor iedereen binnen en buiten CWZ. Wat Elizabeth haar achterblijvers dan ook wil meegeven? ‘Blijf dicht bij elkaar. Kies voor positiviteit, oplossingsgerichtheid en humor. En vooral, geniet in de pauzes met elkaar van de zon!’