‘Ik heb diabetes type 1. Dat betekent dat mijn lichaam zelf geen insuline meer kan aanmaken. Met allerlei gevolgen van dien. Eigenlijk ben ik er toevallig achtergekomen. Na een operatie bleef ik heel lang moe. Mijn moeder pushte me mijn bloed te controleren. Zelf dacht ik dat ik een vitaminetekort had.'
Wereld op zijn kop
'Ik ging naar de huisarts die mijn nieren checkte en mijn suikerwaarden controleerde. 5 september 2012 kreeg ik de uitslag. Die datum zal ik nooit meer vergeten. Mijn wereld stond op de kop. Diabetes is iets waar je niet omheen kunt. Je draagt het met je mee. Je staat ermee op en gaat ermee naar bed. Letterlijk. Vóór elke maaltijd moet je prikken, anderhalf uur na de maaltijd weer en tenslotte voor het naar bed gaan. Gedurende de dag tel je de koolhydraten die je binnenkrijgt. Daaraan moet je de insulinetoediening aanpassen. Allemaal om de suikerwaarden in balans te houden. Ik draag een pomp die zit bevestigd aan mijn bovenarm. Gelukkig heb ik ook een sensor - een soort van afstandsbediening voor de pomp - die voor mij de glucosewaarden meet. Als het nodig is kan ik extra insuline toedienen. Bijbolussen noemen ze dat. Als de waarden binnen de groene strepen zitten, is het goed.'
‘Waar een wil is, is een weg.'
Nicole Emons, diabetespatiënt
Second opinion
'Via een ander ziekenhuis ben ik in CWZ terechtgekomen. Een vriendin - die ook diabetes heeft - raadde me aan een second opinion in CWZ aan te vragen. Sindsdien ben ik bij dokter Janssen in behandeling. Hij heeft mij meteen goed gediagnosticeerd. Bij hem voelde ik me voor het eerst serieus genomen. Ik ben heel tevreden over de behandeling in CWZ. Ook de begeleiding van diabetesverpleegkundige Masha de Boer is prettig. Een periode zat ik heel hoog. Ik trek niet snel aan de bel. Maar als het nodig is, is ze er voor mij. Ze geeft dan bijvoorbeeld advies over het spuiten of zegt dat de pomp moet worden vervangen. En als zij afwezig is, is er een andere diabetesverpleegkundige die me helpt. De onderlinge communicatie is goed. Als Masha het niet vertrouwt of iets niet zeker weet, overlegt ze altijd met de dokter.'
Zwangerschapswens
'Ik heb een zwangerschapswens. Daarom is het voor mij nu extra belangrijk om strak in mijn gestel te staan. Om de waarden goed te houden. Hoe meer schommelingen er zijn, hoe slechter dat zou zijn voor het kindje. Bij stress en spanningen of bij sterke emoties bijvoorbeeld stijgen de suikerwaarden. Soms is het moeilijk de pieken binnen de perken te houden. Er is heel veel verbeterd de afgelopen jaren. In het begin was ik al moe als ik de trap af liep. Ik stel mezelf altijd doelen. Iedere keer een stapje verder. Waar een wil is, is een weg. Nu werk ik 40 uur in de week in de fabriek. Ik draai ploegendiensten. ’s Ochtends, ’s avonds en s' nachts. Ook al heb ik diabetes, ik wil net zo behandeld worden als de rest. Ik ben niks meer of minder dan iemand die gezond is. Zo meteen krijg ik te horen of mijn HB1CA-waarde goed is. Dan mag ik in principe zwanger worden. Ook al word ik niet direct zwanger, voor mijn gevoel heb ik dan mijn doel bereikt.’
Juni 2015