Ze wist nog maar net dat ze in verwachting was toen het spugen begon. De eerste dagen gebeurde het af en toe, binnen een week nam dat dusdanig toe dat Manouk op advies van de huisarts startte met Emesafene, een medicijn om het braakreflex te remmen. ‘Als verloskundige zie ik van alles voorbij komen en weet ik dat misselijk zijn erbij kan horen in het begin van een zwangerschap. De mate waarin het mij overkwam had ik echt niet verwacht’.
‘Hoe houd ik dit vol?’
Het spugen en kokhalzen werd aanvankelijk minder met de Emesafene, maar na twee weken was Manouk weer terug bij af. In overleg met de huisarts kreeg ze een ander medicijn, Zofran. Ze bleef misselijk en kon alleen nog kleine beetjes eten. Na negen weken zwangerschap was ze ruim zes kilo afgevallen. ‘Op Kerstavond kwam alles eruit en bleef het braken maar doorgaan. Vanaf toen kon ik alleen nog maar overgeven, zelfs water kon ik niet binnenhouden. Ik kan best wel wat hebben, maar toen dacht ik wel even “Hoe ga ik dit volhouden? En kan dit echt geen kwaad voor mijn kindje, zoals ik cliënten altijd vertel?”
Uitgeput naar CWZ
Ik wist dat de hormonen pieken rond 10 weken. Aangezien ik ondertussen ook Primperan had geprobeerd zonder resultaat, ik de medicatie niet binnenhield en ik me steeds slechter voelde, was de volgende stap een ziekenhuisopname . Dat zag ik echt niet zitten zo tijdens de feestdagen, dus ik probeerde vol te houden. Uiteindelijk heeft een collega-verloskundige me ingestuurd en zijn mijn vriend en ik toch naar CWZ gegaan. Ik was zo ziek en uitgeput dat het me op dat moment allemaal niet meer zo veel uitmaakte.
Thuisinfuus als uitkomst
In CWZ kreeg ik te horen dat ik een infuus nodig had met vocht om uitdroging te voorkomen. Een thuisinfuus was ook een optie voor mij. Als ik dat eerder had geweten had ik misschien wel eerder aan de bel getrokken. Maar eerst moest ik aansterken in het ziekenhuis en kreeg ik alvast een liter vocht toegediend via een infuus. Ik was zo uitgedroogd dat het prikken pas na zeven pogingen lukte. De thuiszorg kwam langs om het vocht aan te sluiten en na zes uur terug om me af te koppelen en om te zien hoe het met me ging. In totaal kreeg ik 13 liter vocht extra en kwam ik geen grammetje opnieuw aan in gewicht.
'Blij dat het braken voorbij is'
‘De eerste twee dagen merkte ik nauwelijks verschil. Ik voelde me nog altijd beroerd. Pas op dag vier lukte het om te eten en mocht ik stoppen met het infuus. In overleg met dr. van Heteren, gynaecoloog in CWZ, ben ik nog wel een paar weken met de medicijnen doorgegaan. Ik had behoorlijk ingeleverd. Na 14 weken zwangerschap is mijn conditie nog steeds slecht en ben ik nog niet aangekomen in gewicht. Maar ik ben blij dat het braken voorbij is. En ik ben heel dankbaar voor de hulp van de thuiszorg en dat de behandeling überhaupt thuis kon. Anders had ik denk ik met een heel ander gevoel op de afgelopen periode teruggekeken. Bij 16 weken kon ik gelukkig weer aan het werk en voelde ik me steeds meer de oude.’
December 2022