Mevrouw Hilgers over 46 jaar CWZ

13 december 2021

Mevrouw Hilgers is kind aan huis in CWZ. Ze bezoekt elk kwartaal de polikliniek interne geneeskunde. Over al die jaren heeft ze maar één minpuntje te melden.

Patiëntverhaal 46 jaar CWZ | CWZ Nijmegen

Mevrouw Hilgers uit Malden komt al 46 jaar in CWZ. Soms komt ze samen met haar man, maar ook wel alleen met de auto. Want ondanks haar ziekte en hoge leeftijd wil ze graag nog alles zelf doen. ‘Ik ben een bezige bij. Ben de oudste dochter uit een brood- en banketbakkersgezin. Dan weet je wel wat aanpakken is’, zegt mevrouw Hilgers met pretoogjes.

Diabetes

‘Ik was 34 jaar toen ik klachten kreeg. Mijn bijnieren waren niet goed. In de barakken van de oudbouw aan de Annastraat werden ze verwijderd. Later is ook mijn hypofyse weggehaald. Ik heb dus niks meer dat de boel regelt in mijn lichaam. Daarom moet ik altijd medicijnen slikken. Ik leef als het ware op Cortison. Als je dat zoveel slikt, word je vanzelf diabetespatiënt. Daarom moet ik regelmatig naar het ziekenhuis. Eens in de vier maanden krijg ik een check bij de internist op de polikliniek van interne geneeskunde. Tussendoor zie ik de diabetesverpleegkundige, de fysiotherapeut en de diëtist.’

Dosis verdubbelen

‘Daarnaast heb ik ook problemen met mijn hart en ik had glaucoom in het oog. Ik heb dus heel wat specialismen gezien. Ik vind de sfeer in CWZ heel goed en de mensen aardig. Ze lopen zich uit de naad voor je. Ze begrijpen me altijd. Laatst had ik bijvoorbeeld een blaasontsteking. Ik meldde dat bij een assistente in het ziekenhuis. Die nam meteen contact op met de huisartsenpost. Vervolgens kreeg ik te horen dat ik direct met mijn stress-schema moest beginnen. Ik moet namelijk altijd de dosis medicijnen verdubbelen als ik koorts heb, een operatie moet ondergaan of als ik ontregeld ben door een overlijden in mijn omgeving. Doe ik dat niet, dan trek ik het niet.’

'Het ziekenhuis is mooi geworden na alle verbouwingen.' 
Mevrouw Hilgers, patiënt interne geneeskunde

Pluspunt

‘In al die tijd kan ik één minpuntje melden. Met twee ontstoken tenen kwam ik op de maag-darm-leverafdeling te liggen vanwege plaatsgebrek. Daar was ik een vreemde eend in de bijt. Dat vond ik jammer. Maar verder ben ik helemaal tevreden. Het ziekenhuis is mooi geworden na alle verbouwingen. Mooi en ook heel praktisch. De nieuwe meldpunten vind ik een pluspunt. Ze geven je een briefje mee waar je naartoe moet en hoe je moet lopen. Allemaal heel duidelijk.’

Op de been

‘Ondanks al mijn gebreken heb ik nog veel wat me op de been houdt. Ik zwem al 50 jaar iedere week, heb plezier in tuinieren en bezoek regelmatig mijn kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen. Afgelopen juli waren mijn man en ik 65 jaar getrouwd. We kregen bezoek van de burgemeester en de fotograaf. En mijn kinderen hadden een verrassingsfeest georganiseerd. Het was geweldig!’

September 2017